Budowę wielkiego, nowoczesnego szpitala dla potrzeb niemieckiego wojska rozpoczęto w 1936 roku. Prace zakończono w roku 1940. Zdaniem fachowców nie miał sobie wówczas równych w Europie. Potężny gmach szpitalny zbudowany zgodnie z ówczesnymi wymaganiami medycyny posiadał niezbędne jednostki szpitalne, podziemne sale operacyjne, własne laboratoria, gabinety hydro i światłolecznicze, szwalnie, komory dezynfekcyjne, pralnie oraz system klimatyzacyjny.
Warto wspomnieć, że w czasie wojny był on również ośrodkiem szkoleniowym, gdyż tu właśnie ewakuowano z Berlina Akademię Medyczną. Natomiast w bezpośrednim sąsiedztwie Szpitala znajdowały się szkoły dla sióstr Czerwonego Krzyża, pielęgniarek i pielęgniarzy. Po zakończeniu działań wojennych szpital służył wojskom radzieckim jako obóz dla jeńców niemieckich, później znalazł się w posiadaniu Wojska Polskiego. w czerwcu 1946 roku jako własność byłego fiskusa armii niemieckiej (Heeresfiskus), zapisany w księdze wieczystej Krzekowo tom 49 Nr 1529 Szpital został przekazany do administracji Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi.
Swoją działalność Szpital rozpoczął 21 lutego 1947 roku, natomiast uroczyste otwarcie miało miejsce 27 czerwca w obecności władz państwowych i wojewódzkich, przedstawicieli Czerwonego Krzyża różnych krajów oraz władz województw ościennych. Szpital miał charakter szpitala publicznego w rozumieniu ustawy z 1928 roku o zakładach leczniczych i prowadził działalność na podstawie statutu.
Pierwszym dyrektorem Szpitala był dr Roman Rettinger. Obsadę Szpitala do końca 1948 roku stanowiło 370 pracowników: 27 lekarzy, 9 stażystów, 54 pielęgniarki dyplomowane, 100 pielęgniarek przyuczonych oraz 90 pracowników obsługi i administracyjnych. Dysponował 630 łóżkami. Rok 1948 jest ostatnim rokiem w historii Szpitala PCK. w tym samym roku po utworzeniu Akademii Lekarskiej w Szczecinie w oparciu o bazę łóżkową Szpitala PCK przy ul.Unii Lubelskiej możliwe było funkcjonowanie Klinik i Zakładów. Były to: Klinika Chorób Wewnętrznych; Klinika Chorób Nerwowych; Klinika Chirurgii; Klinika Otolaryngologii; Klinika Położnictwa i Chorób Kobiecych; Klinika Pediatrii; Zakład Anatomii Patologicznej oraz Zakład Radiologii.
Uchwałą Zarządu Głównego PCK z dnia 14.02.1949 roku szpital przekazano władzom państwowym, jako „dar dla społeczeństwa województwa szczecińskiego" pod nazwą Państwowy Szpital Wojewódzki w Szczecinie.
1 lutego 1950 roku Pomorska Akademia Medyczna przejęła Szpital przy Unii Lubelskiej tworząc Państwowy Szpital Kliniczny nr 1.
Dynamiczny rozwój Szpitala został zachwiany nocą 23 kwietnia 1998 roku, która wstrząsnęła jego działalnością. Pożar zniszczył znaczną część dachów, a skutki gaszenia poczyniły kolejne szkody. Prace remontowe i adaptacyjne pozwoliły na odtworzenie w krótkim czasie zniszczonych klinik i pracowni.
10.01.1999 roku szpital uzyskał samodzielność zmieniając również nazwę na Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny nr 1 PAM im. prof. T. Sokołowskiego. w tym okresie Szpital nie tylko przywracał do działania swoje dotychczasowe kliniki, ale też tworzył nowe. Powstało pierwsze w województwie Centrum Leczenia Urazów Wielonarządowych, Szpitalny Oddział Ratunkowy, przeniesione zostały z innych szpitali kliniki ortopedii dla dorosłych i dzieci, kliniki leczenia chorych na nadciśnienie tętnicze, choroby z zakresu endokrynologii i diabetologii. Szpital został wzbogacony o nowy budynek przeznaczony dla dzieci chorych na ciężkie choroby nowotworowe.
Dzięki powiększeniu bazy przez przyłączenie szpitala w Policach możliwe było ulokowanie we właściwych warunkach klinik położniczo-ginekologicznych i neonatologii. Również Przychodnia Specjalistyczna znalazła swoje docelowe miejsce, dzięki czemu liczne poradnie umiejscowione w różnych skrzydłach szpitala znalazły się w jednej lokalizacji.
Zwieńczeniem licznych remontów i prac adaptacyjnych była termomodernizacja budynków szpitala nadając mu wyjątkowego wyglądu oraz czyniąc szpital funkcjonalnym i bezpiecznym dla pacjentów i pracowników.
W 2014 roku w znaczący sposób powiększona została baza lokalowa Szpitala. Pomorski Uniwersytet Medyczny przekazał Szpitalowi nowoczesny obiekt - Centrum Leczenia Nowotworów Dziedzicznych, w którym znalazły swoje docelowe miejsce Klinika Ortopedii, Trumatologii i Onkologii Narządu Ruchu, Klinika Hematologii z Oddziałem Transplantacji Szpiku, Klinika Chirurgii Ogólnej i Onkologicznej z Pododdziałem Chirurgii Naczyniowej, Oddział Kliniczny Onkologii, Chemoterapii i Immunoterapii Nowotworów oraz liczne poradnie, w tym Onkologiczna Poradnia Genetyczna.
